Waarschijnlijk het minst leuke onderdeel van je project: de weerstand tegen verandering die vroeg of laat in elk traject de kop opsteekt. Lastig… maar ook mooi. Want weerstand maakt jouw eindresultaat nog mooier en beter. 

Je hebt het vast wel eens meegemaakt: je vertelt enthousiast over een verandering die je wilt gaan doorvoeren en die volgens jou echt een flinke verbetering is ten opzichte van de huidige situatie. Maar je plannen worden met stilte ontvangen… mensen kijken weg, de armen gaan over elkaar en er is duidelijk geen interesse. 

Probeer je het een tweede keer, dan ontstaat er een gigantische discussie. Je kunt nog geen zin uitspreken of iemand komt met een tegenargument, details worden ineens grote issues en voor je er erg in hebt gaat het gesprek een totaal andere kant uit dan je voor ogen had. 

Omgaan met weerstand

Ja, okee, hoor ik je denken. Maar wat doen we hier nu aan? Ik wil graag verder! En daar gaat het vaak al mis. Want weerstand is niet iets dat je even moet ‘wegmanagen’. Weerstand is een roep om aandacht. En door die aandacht te geven zorg je ervoor dat jouw verandering ook echt gedragen wordt door de organisatie én dat mensen er blij van worden. 

In plaats van in je managementrol te schieten is het dus handig om even stil te worden en te luisteren. Want weerstand heeft een oorzaak. 

Er zit altijd een emotie achter

Weerstand is er niet om jou het leven zuur te maken of om je project te verpesten. Kom dus zelf ook even uit je weerstand en laat dat idee los. 

Achter weerstand die iemand laat zien zit nameljik altijd een emotie. Een achterliggende frustratie, een nare ervaring uit het verleden, of nog iets anders. 

Doen: Neem even de tijd om stil te staan, focus op het gevoel en kijk of je de emotie kunt achterhalen. Wat zorgt ervoor dat er voor die persoon zo’n lading op dit onderwerp zit? 

Beter niet: Proberen die persoon met rationele argumenten te overtuigen en vooral door te gaan. 

Erken de situatie

Over doorgaan gesproken: het helpt vaak al heel veel als mensen zich gehoord voelen in hun frustratie. Als je luistert en begrip toont zijn mensen ook eerder bereid om naar jouw kant van het verhaal te luisteren. 

Doen: vat in je eigen woorden samen wat degene je zojuist heeft verteld en erken dat dit vervelend/moeilijk/frustrerend is. Vraag vervolgens of je jouw kant van de zaak ook mag vertellen en vraag om begrip. 

Beter niet: over het gevoel van mensen heen stappen. Of proberen te beargumenteren waarom dat niet vervelend, moeilijk of frusterend zou moeten zijn. 

Laat mensen meedenken

Door mensen hun verhaal te laten vertellen en ook echt inspraak te geven haal je de angel uit de discussie. Er wordt geluisterd en suggesties worden overwogen. Dit geeft ook meteen ruimte om aan te geven waarom sommige dingen niet worden meegenomen in de uiteindeljike oplossing. 

Doen: schrijf suggesties op en verwerk ze in je stukken. Zo kunnen mensen zien wat er met hun input gebeurt en dat niet alles zomaar wordt afgeschreven of weggestopt.

Beter niet: je gelijk willen halen en blijven argumenteren. Natuurlijk heb je goed nagedacht over de verandering en het uiteindelijke resultaat. Maar ook vanuit het team komen vaak heel mooie en praktische aanvullingen. Zorg dat je die niet mist! 

Deel ook je eigen emotie

Een goede relatie komt van twee kanten. Laat dus ook je eigen emotie zien waar daar ruimte voor is. Laat zien dat je blij en trots bent op de vorderingen en het uiteindelijke resultaat. Ontspoort de zaak? Laat dan ook je teleurstelling blijken en geef woorden aan wat je voelt. 

Doen: aangeven wat bepaalde gebeurtenissen of reacties met jou doen. Door ook jouw beleving te delen maak je ruimte voor de gevoelskant van mensen. 

Beter niet: de confrontatie opzoeken. Door boos te worden of steeds je gelijk te willen halen geef je mensen het gevoel dat er voor hun input of gevoel geen ruimte is en versterk je de weerstand.